De Oranjes: april 2013

dinsdag 30 april 2013

DE KONINGSVAART OVER HET IJ

Geen ‘ouderwetse’ rijtoer met de Gouden Koets, maar een spectaculaire Koningsvaart ligt meer in het straatje van de Koning met zijn liefde voor alles wat met water en maritiem te maken heeft. De vaartocht over het IJ werd beëindigd met een flypass van tien F-16’s van de Koninklijke Luchtmacht.

Tien over zeven vertrok het Koninklijk gezin per auto naar het Eye Filmmuseum. De prinsesjes droegen hetzelfde jurkje als tijdens de inhuldigingsplechtigheid, met daaroverheen nu ieder een beige cape vanwege de kou. Koningin Máxima schitterde wederom in een creatie van Jan Taminiau, en in haar opgestoken kapsel zaten de sterren verwerkt die bijvoorbeeld ook op de tiara pronkten die ze tijdens haar huwelijksdag droeg.



Burgemeester van der Laan wachtte samen met zijn vrouw het Koninklijk gezin op bij het Eye Filmmuseum. Daar werd vervolgens op het grote videoscherm het Koningslied vertoond. Het beruchte en daardoor inmiddels ook wel beroemde lied werd bewonderenswaardig toch nog door heel veel mensen meegezongen. Vooral Prinses Ariane vond het rap-gedeelte erg leuk.




Voordat het gezin aan boord ging voerde de Nederlandse Opera het sprookje L’amour des Trois Oranges op – wat toepasselijk over een prins gaat die klaverkoning wordt. De allergrootste fan van de Nederlandse Opera – Prinses Beatrix – moest dit optreden missen. Zij voer mee in een van de twee ‘volgboten’ die zich later aansloot achter de boot met het Koninklijk gezin erop om ook nog iets van de ‘mini-sail’ mee te krijgen. Tijdens de vaartocht, die onder andere langs het Oeverpark en de Kop van het Java-eiland kwam, waren er veel optredens van kunst, cultuur en sport te zien. Dit allemaal op maar liefst zo’n tweehonderd boten. Op weg naar het sportgedeelte kreeg de boot met het koninklijk gezelschap aan boord een ‘sportescorte’ van de roeiers van de Holland Acht en windsurfer Dorian van Rijsselberghe. Links van hen dreef een ‘ijsbaan’ waar Marianne Timmer, Gianni Romme, Bart Veldkamp, Annemarie Thomas en Bob de Jong op schaatsten. De boot stopte bij het sportpodium waar Ali B een overzicht van de hoogte – en dieptepunten uit de Nederlandse sportgeschiedenis sinds het geboortejaar van Willem-Alexander presenteerde. Rechts van het podium voerde Epke Zonderland – op het moment dat ook de beelden vertoond werden – nógmaals de moeilijke turnoefening op waarmee hij de gouden medaille behaald heeft vorig jaar op de Olympische Spelen. Op de drijvende ponton was dat echter moeilijker dan normaal, ook met het risico in het water te vallen door de wind. Maar net als op de Olympische Spelen verliep het weer vlekkeloos. Zonderland kon rekenen op luid applaus van het Koningspaar. De prinses van Oranje was zo onder de indruk dat ze haar handen in elkaar had gevouwen en met haar mond open naar het podium blééf kijken, zelfs toen de boot langzaamaan weer weg dreef..

Foto's: © Screenshots/PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com

Toen de boot weer dichterbij het Eye kwam werden daar op het balkon scènes uit beroemde Nederlandse films nagespeeld. Films als Soldaat van Oranje, Flodder, Turks Fruit en Alles is liefde passeerden de revue.

Bij het naderen van de schrijversboot werd duidelijk dat alle Koninklijke gasten (die vanmiddag ook in de kerk aanwezig waren) nu echt in twee boten achter de ‘Koninklijke boot’ aan kwamen. Zij voeren een stukje mee om vervolgens iets eerder dan het gezin bij het Muziekgebouw voet aan wal te zetten. Varend richting een optreden van het Nationale Ballet werd het gezin begroet door zo’n veertig bouwvakkers die aan het Noord-Zuidlijn project hebben gewerkt. De mannen waren prominent in beeld, in tegenstelling tot de afgelopen maanden waarin ze vooral níet zichtbaar waren omdat ze onder de grond aan het werk waren. De balletvoorstelling was iets waar de prinsesjes – die zelf ook alle drie op ballet zitten – zich op hadden verheugd. Het Nationale Ballet voerde de pas de deux Trois Gnossiennes op onder leiding van Hans van Manen – in 2007 door toenmalig Koningin Beatrix benoemd tot Commandeur in de Orde van de
Foto: ©PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com
Nederlandse Leeuw. Omdat er een kleine vertraging was ingeslopen, ging de boot wat sneller varen. Ze kwamen langs ‘Holland op het IJ’- een ponton waarop een typisch Nederlands beeld gecreëerd was met tulpen, kaasbootjes, klompenbootje en natuurlijk fietsers. Er bevonden zich zelfs twee koeien op het ponton die vervolgens erg blij waren weer gewoon terug te kunnen naar de wei. De arme beesten waren te voren zelfs speciaal getraind om op een boot te blijven staan. Op een van de andere historische schepen – De Morgenster – werd een medley uitgevoerd van Nederlandse musicals zoals de Jantjes, Soldaat van Oranje en Ciske de Rat. Op de MS Zuiderzee hadden zich onder andere mannen – en vrouwenstellen in trouwkleding genesteld. De boot was voor deze gelegenheid omgetoverd tot ‘gaypride boot’ om nog maar eens aan te tonen dat het homohuwelijk wereldwijd in Nederland als eerste werd ingevoerd. Weer een schip verder zat de Jostiband die met zo’n 160 man bekende Nederlandse kinderliedjes speelde.

Het gezin had ogen en handen tekort om naar links én naar rechts te kijken en dan ook nog alle mensen toe te zwaaien die langs de kant stonden. Al varend langs de carnavalsboot en een modeshow van designer Jan Taminiau – een goede bekende van Koningin Máxima inmiddels – kwam de grote tent waar het Concertgebouworkest samen met DJ Armin van Buuren in speelde steeds dichterbij. Na de stukken ‘Bolero’ en ‘Intense’ aangehoord te hebben wilde de Koning onverwachts de boot af. Aan burgemeester van der Laan vervolgens de taak om wat heen en weer te bellen of dat qua beveiliging mogelijk was. Het kon. De prinsesjes werden door een beveiliger een voor een van de boot geplukt. Met hun ouders in de achterhoede, werd een pad door het publiek op het Java-eiland gebaand. Een groot gejuich volgde toen het hele gezin op het podium verscheen en ze de DJ en het orkest persoonlijk kwamen begroetten. De prinsesjes maakten van de gelegenheid gebruik om een beetje te dansen, tot ze weer teruggeroepen werden door hun ouders. Na een minuut of vijf ging het gezin weer aan boord voor het laatste deel van de Koningsvaart. Onder andere het marinefregat Evertsen werd nog gepasseerd – die vanochtend een eresaluut van 101 schoten afvuurde. Een van de hulzen zal worden aangeboden aan de Koning.

Foto's: © Screenshots

Tot slot bekeek het gezin de ‘finale’ van de vaartocht aan wal voor het Muziekgebouw aan het IJ. Tien F-16’s (waaronder één oranje exemplaar) van de Luchtmacht vlogen over om een flypass te geven. Daarna volgde vuurwerk en toeterden alle historische schepen op het IJ.



Foto's: © Screenshots/PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com

De gasten waren even daarvoor allemaal al gearriveerd in het Muziekgebouw; en wachtten met smart op het Koninklijk gezin, want iedereen had om kwart over tien wel eens zin in een uitgebreid diner. Het gezelschap kon gezellig en in alle rust dineren. De camera's mochten er namelijk niet bij zijn.  Wel werd de toespraak van minister-president Rutte met eerbetoon aan Prinses Beatrix en lovende woorden over het nieuwe Koningspaar gefilmd.
Foto: © RVD/ANP

OFFICIËLE FOTO'S

 


Foto's: © RVD/ Koos Breukel




Foto's: © RVD/ Jeroen van der Meyde

INHULDIGING KONING WILLEM-ALEXANDER

"Lieve moeder ".."Dank u voor de vele mooie jaren waarin wij u als onze Koningin mochten hebben!"

Vanmiddag is Koning Willem-Alexander ingehuldigd in de Nieuwe Kerk tijdens de Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal. Alles verliep geheel volgens traditie; veel verschillen met voorgaande inhuldigingen waren er dus niet. De ceremonie werd muzikaal omlijst door het Nederlands Blazers Ensemble, het Nederlands Kamerkoor en Amsterdam Sinfonietta muziekstukken. 

Prinses Aimée leende de zwangerschapsjurk van Máxima
Omdat er nogal wat gasten aanwezig moesten zijn in de kerk werd de toegang al vroeg verleend. Uren voor aanvang van de ceremonie moest men zich melden; dat gold met name voor de 500 burgers die – voornamelijk via bedelbrieven en/of aandacht zoeken via de media – een uitnodiging van de Staten Generaal ontvangen hadden. Uiteraard zijn ze van te voren flink gescreend, en mochten ze niet in de buurt van de Koninklijke gasten, ministers, Kamerleden en andere hoogwaardigheidsbekleders zitten. Tegen half twee arriveerden ook de buitenlandse Koninklijke gasten bij de ingang van de kerk (aan de Nieuwezijds Voorburgwal) Onder hen Prins Filip en Prinses Mathilde van België, Kroonprins Salman bin Hamad al Khalifa van Bahrein, Kroonprins Billah en Prinses Sarah van Brunei , Kroonprins Frederik en Kroonprinses Mary van Denemarken, Kroonprins Naruhito en Kroonprinses Masako van Japan, Prins El Hassan bin Talal en Prinses Sarvath El Hassan van Jordanië, Erfprins Alois en Erfprinses Sophie van Liechtenstein, Erfgroothertog Guillaume en Erfgroothertogin Stéphanie van Luxemburg, Prinses Lalla Salma van Marokko, Prins Albert II van Monaco, Kroonprins Haakon en Kroonprinses Mette-Marit van Noorwegen, Haitham bin Tareq al Said (Oman), Sheikha Moza bint Nasser al Misned (Qatar), De Prins en Prinses van Asturias (Spanje), Kroonprins Maha Vajiralongkorn en Prinses Maha Chakri Sirindhorn (Thailand), De Prins van Wales en de Hertogin van Cornwall (Verenigd Koninkrijk), Sheikh Hamed bin Zayed al Nahyan (Verenigde Arabische Emiraten) en Kroonprinses Victoria en Prins Daniel van Zweden. Van deze gasten was het voor Prins Charles maar liefst de tweede keer dat hij een Nederlandse inhuldiging bijwoonde, maar dit keer in het gezelschap van zijn vrouw Camilla. Prins Albert van Monaco is een uitzondering op de gastenlijst, omdat het eigenlijk gebruikelijk is géén staatshoofden af te vaardigen maar de kroonprins of kroonprinses.



Foto's: © PPE/DDP/Guido Ohlenbostel, www.ppe-agency.com

Terwijl de Koninklijke gasten de kerk binnendruppelden – en daar van top tot teen bekeken werden door de duizenden gasten- verliep het aan de Damzijde van de kerk niet helemaal volgens planning. Enkele ministers waren vertraagd waardoor minister-president Rutte met z’n ‘club’ de kerk niet in complete vorm kon betreden. Na bijna tien minuten onder het baldakijn gewacht te hebben, sloot de rest zich aan en kon Voorzitter De Graaf van de Eerste Kamer de Verenigde Vergadering openen. Op dat moment arriveerden via de ingang aan de Nieuwezijds Voorburgwal ook de leden van de Koninklijke familie: De Prinses van Oranje, Prinses Alexia en Prinses Ariane liepen voorop in blauwe jurkjes – van NATAN. De jurkjes leken op het eerste gezicht identiek, maar zijn dat niet. De stof is hetzelfde, maar de vorm verschilt per jurkje. Zo had Alexia een strik, Ariane een kraagje en de jurk van Amalia heeft – in tegenstelling tot die van haar zusjes – geen plooien. Samen met hun moeder zijn de prinsesjes een tijd geleden op bezoek gegaan bij couturier Edouard Vermeulen in Brussel. Omdat Amalia "Dat trek ik écht niet aan" riep, stelde Vermeulen voor ieder prinsesje haar eigen jurk te ontwerpen op papier.

De prinsesjes werden gevolgd door Prinses Beatrix (ook in het blauw) en Prinses Mabel - die naar verluidt met de grote strik op haar arm verwees naar haar huwelijksjurk. Aan de kant van de bijzondere mouw had natuurlijk Prins Friso moeten lopen..Op deze manier was hij er toch nog een beetje bij. Achter hen liepen; Prins Constantijn en Prinses Laurentien, Prinses Margriet en prof. mr. Pieter van Vollenhoven, Prins Carlos en Prinses Annemarie, Prinses Margarita en de heer Tjalling ten Cate, Prinses Irene en Prins Jaime, Prinses Carolina en de heer Albert Brenninkmeijer, Prins Maurits en Prinses Marilène, Prins Bernhard en Prinses Annette, Prins Pieter Christiaan en Prinses Anita, Prins Floris en Prinses Aimée (die de zwangerschapsjurk van Prinses Máxima geleend heeft) Prinses Christina en haar kinderen Bernardo, Nicolás en Juliana Guillermo.

Foto's: © PPE/DDP/Guido Ohlenbostel, www.ppe-agency.com

Uit het paleis aan de Damzijde kwam langzamerhand de stoet tevoorschijn. De herauten der wapenen en de koningen der wapenen voorop. Voor Oud-Commandant der Strijdkrachten Van Uhm en astronaut André Kuipers was de rol van ‘koning der wapenen’ weggelegd. Anky van Grunsven, Robbert Dijkgraaf en Renée Jones-Bos waren heraut.

Zodra de Koning en de Koningin – na onder andere de vaandeldragers - een stap buiten het paleis zetten werd er op hetzelfde moment op het Defensieterrein van de marine aan het IJ een saluutschot gelost. Dat gebeurde vervolgens iedere 5 seconden tot de Koning de kerk betrad. Behalve de Koningsmantel – die dit keer door de mogelijk betere bewaarmethode niet gerestaureerd heeft moeten worden – droeg de koning op het Ordelint het Ridder Grootkruis in de Militaire Willemsorde, en verder nog een aantal onderscheidingen; het Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw, Ridder in de Huisorde van de Gouden Leeuw van Nassau, Inhuldigingsmedaille uit 1980, Huwelijksmedaille uit 2002, Ridder in de Johanniter Orde van Nederland, Elfstedenkruis en Ridder in de Orde van de Eikenkroon van Luxemburg. Aan de mantel is dit keer dus weinig gesleuteld, wel vertelde de Koning – toen nog prins – tijdens het tv-interview:” Er moest wat aan gebeuren in de vorm van, er zitten leeuwen op van zilverdraad, die waren helemaal donker geworden, die moesten een beetje opgepoetst worden, maar het is gewoon de oude mantel die weer uit de doos gehaald is en hij is een beetje bijgepoetst en opgelapt en is weer helemaal klaar." Koningin Máxima viel ook zeker niet in het niet naast haar man. Net als haar dochters en schoonmoeder droeg ze een blauwe jurk, met een 'eigen mantel' eroverheen. De jurk is ontworpen door de Nederlandse modeontwerper Jan Taminau. Met de mooie grote Mellerio saffieren tiara leek het net of de Koningin gekroond rondliep.

Foto's: © PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com


“De Koning” klonk het door de kerk. Iedereen ging staan voor de komst van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima. Enigszins zenuwachtig schreed het paar langzaam richting het troonpodium. Daar keken de prinsesjes met open mond hoe hun vader met de zware mantel het podium beklom en gezamenlijk met iedereen het Wilhelmus zong. Het volkslied lijkt ook voor de prinsesjes geen moeilijke opgave meer te zijn. Door het vele oefenen konden ze de twee coupletten helemaal meezingen.




De Koning en Koningin namen vervolgens plaats op de oude stoelen van Wilhelmina, die speciaal voor de gelegenheid opnieuw bekleed waren met de gouden leeuwen die we kennen van de stoelen die Beatrix en Claus in 1980 gebruikten. "Leden van de Staten-Generaal! Vandaag ben ik naar uw vergadering gekomen om als koning te worden beëdigd en ingehuldigd." begon de kersverse Koning luid en duidelijk. “Als gekozen volksvertegenwoordigers bent u daartoe hier, in de hoofdstad, bijeen. Dit symboliseert onze constitutionele verhoudingen. In de loop van twee eeuwen is het Nederlandse Koningschap onlosmakelijk verbonden geraakt met de parlementaire democratie. Deze inhuldiging en de eed die ik straks afleg, bevestigen dat verbond, dat is verankerd in het Statuut voor het Koninkrijk en de Grondwet. Democratie is gestoeld op wederkerig vertrouwen. Vertrouwen van burgers in hun overheid. Een overheid die zich aan het recht gebonden weet en perspectieven biedt. Maar ook vertrouwen van de overheid in haar burgers. Burgers die zich medeverantwoordelijk weten voor het algemeen belang en opkomen voor elkaar. Alle publieke ambtsdragers, of ze nu gekozen zijn, benoemd of aangewezen, hebben aan dat vertrouwen hun bijdrage te leveren. Zó wordt de democratie onderhouden. "In het winnen van wederkerig vertrouwen ligt een voortdurende opgave, in het klein en in het groot." Dat zei mijn moeder in haar laatste kersttoespraak als Koningin. Drieëndertig jaar lang heeft zij vertrouwen gegeven en het haar gegeven vertrouwen niet beschaamd. Dat is de basis van haar gezag. Zij stond voor de waarden die in de Grondwet zijn verankerd en waaraan zij zich op 30 april 1980 plechtig had verbonden. Zij gaf daaraan uiting als zij dat nodig vond. Want het feit dat de Koning geen politieke verantwoordelijkheid heeft, betekent niet dat hij geen eigen verantwoordelijkheid draagt. Anders zou de eed, die ook ik zo dadelijk in deze Verenigde Vergadering zal afleggen, betekenisloos zijn. “ 

Toen richtte hij (net als zijn voorgangers) tot zijn moeder: “Lieve Moeder, U was Koningin in het volle bewustzijn van de verantwoordelijkheden die daarmee verbonden zijn. De plichten van uw ambt was u volkomen toegewijd. Maar u was ook dochter, echtgenote, hoofd van de familie en moeder. Aan elk van die verantwoordelijkheden wilde u eveneens ten volle recht doen. Dat leidde soms tot innerlijke spanningen. Maar u wist uw vele plichten bijeen te brengen in een bezield verband. Op u werd nooit vergeefs een beroep gedaan. Ook in dagen van persoonlijke droefheid was u op de meest liefdevolle wijze een betrouwbare steun voor ons allemaal. Geholpen door mijn vader heeft u als Koningin uw eigen stijl ontwikkeld. Vluchtige populariteit was niet het kompas waarop u reisde. U hield een stabiele en zuivere koers aan omdat u wist in een lange traditie te staan. Rustig te midden van de woelige baren. Ik treed in uw voetsporen. Van mijn ambt heb ik een helder beeld. 'Wat de toekomst brengen moge', weet geen mens. Maar waarheen het pad ook leidt en hoe ver het ook voert, uw wijsheid en uw warmte draag ik met mij mee. Ik weet dat ik de gevoelens van velen in Nederland en de Caraïbische delen van ons Koninkrijk vertolk als ik zeg: dank u voor de vele mooie jaren waarin wij u als onze Koningin mochten hebben! “ Na deze woorden volgde een luid applaus voor de afgetreden Koningin. Weer moest ze tegen haar tranen vechten, maar vond gelukkig afleiding door met haar kleindochters te praten.




De Koning vervolgde: “Iedere Koning geeft een eigen invulling aan het ambt. Hij is een andere persoon, in een andere tijd. Het Koningschap is niet statisch. Binnen onze staatsrechtelijke regels heeft het zich steeds kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden. Die ruimte hebben ministers en Staten-Generaal de Koning ook geboden. Tegelijkertijd is het Koningschap een symbool van continuïteit en gezamenlijkheid. Het is een directe verbinding met ons staatkundig verleden, het tapijt van onze geschiedenis waaraan ook wij vandaag gemeenschappelijk verder weven. In de geschiedenis vinden we de verankering van de waarden die we delen. Eén van die waarden betreft de
dienende rol van de Koning. De Koning bekleedt zijn ambt ten dienste van de gemeenschap. Dat diepgewortelde besef werd al in 1581 door de Staten-Generaal vastgelegd in het Plakkaat van Verlatinghe, de geboorteacte van wat later Nederland is geworden. Ik treed aan in een periode dat velen in het Koninkrijk zich kwetsbaar en onzeker voelen. Kwetsbaar in hun werk of in hun gezondheid. Onzeker over hun inkomen of over hun leefomgeving. Dat kinderen het beter krijgen dan hun ouders, lijkt minder vanzelfsprekend dan vroeger. Ieder voor zich lijken we weinig greep te hebben op ontwikkelingen die ons leven beïnvloeden. Onze kracht ligt dan ook niet in afzondering, maar in samenwerking. Als familie. Als vrienden. Als bewoners van een straat of buurt. Als burgers van ons Koninkrijk. En als bewoners van deze aarde, die zich geconfronteerd zien met tal van opgaven die alleen in internationaal verband zijn op te lossen. Eenheid èn verscheidenheid. Eigenheid èn aanpassingsvermogen. Besef van de waarde van tradities èn nieuwsgierigheid naar wat de toekomst brengt. Die kenmerken hebben ons in de loop van onze geschiedenis gemaakt tot wie we zijn. De drang om grenzen te verkennen en liefst te verleggen, heeft ons vèr gebracht. Vijf bijzondere landgenoten staan daarvoor symbool. Zij vervullen hier, vandaag, een traditionele rol, maar zijn tegelijkertijd een levend bewijs van waartoe wij in staat zijn. Achter hen staan honderdduizenden anderen die zich op hun eigen manier onderscheiden. Ook hun inzet is onmisbaar. De hoop van ons land schuilt in het samenspel van al die mensen, met hun talenten, klein en groot. Vindingrijkheid, ijver en openheid zijn al eeuwenlang onze kracht. Daarmee hebben wij de wereld veel te bieden. Als Koning wil ik mensen aanmoedigen om actief gebruik te maken van de mogelijkheden die ze hebben. Hoe groot de verscheidenheid ook is, hoe verschillend onze overtuigingen en dromen ook mogen zijn, waar onze wieg ook stond, in het Koninkrijk der Nederlanden mag iedereen zijn stem laten horen en op voet van gelijkwaardigheid méébouwen. Met trots zal ik het Koninkrijk vertegenwoordigen en helpen nieuwe kansen te ontdekken. Ik wil verbindingen leggen, verbanden signaleren en uitdragen wat ons, Nederlanders, verenigt, ook in tijden van grote vreugde en bij diep verdriet. Zo kan ik als Koning het wederkerig vertrouwen tussen burgers en hun overheid verstevigen, de democratie onderhouden en het algemeen belang dienen. Ik aanvaard dit ambt met dankbaarheid. Dankbaar voor de opvoeding die mijn ouders mij hebben gegeven en voor de ruimte die ik heb gekregen om me op dit ambt voor te bereiden. Velen hebben mij met raad en daad geholpen; hun allen zeg ik dank. Achtereenvolgende kabinetten, daarbij gesteund door de Staten-Generaal, hebben mij de mogelijkheid gegeven een eigen rol te spelen op verschillende werkterreinen. Daardoor heb ik veel kunnen doen in en voor Nederland. Dat werk heeft me bewust gemaakt van wat ik in mijn positie kan betekenen. Het heeft me ook de kans gegeven een grondig inzicht te verwerven in onderwerpen die fundamenteel zijn voor ons land, zoals een verantwoorde omgang met water. “

Ook spreekt hij lovende woorden over zijn vrouw: “Nationale en internationale ervaringen hebben mij gevormd tot wie ik ben. Met vertrouwen durf ik tegen mezelf en tegen de wereld te zeggen: ik aanvaard dit ambt met overtuiging. Daarbij besef ik hoe intens gelukkig ik ben met de steun van mijn vrouw, Máxima. Zij is zich bewust van de persoonlijke begrenzing die haar positie soms van haar vraagt. Zij heeft ons land omarmd en is Nederlandse onder de Nederlanders geworden. Ten volle is zij bereid haar vele capaciteiten in dienst te stellen van mijn Koningschap en ons aller Koninkrijk." Máxima haalde na deze woorden maar eens een zakdoek tevoorschijn. 

Maar tot slot richt hij zich weer gauw tot de Leden van de Staten Generaal, met aansluitend de eed:“Vandaag bevestigen we tegenover elkaar onze wederkerige verantwoordelijkheden en verplichtingen. Het Statuut voor het Koninkrijk en de Grondwet zijn ons gemeenschappelijke fundament. In goede en in minder goede jaren mogen we daarop verder bouwen in het volle vertrouwen dat we samen met opgeheven hoofd de toekomst tegemoet kunnen treden. Vanuit die overtuiging wil ik me als Koning inzetten met alle krachten die mij gegeven zijn. 

Ik zweer aan de volkeren van het Koninkrijk dat Ik het Statuut voor het Koninkrijk en de Grondwet steeds zal onderhouden en handhaven. Ik zweer dat Ik de onafhankelijkheid en het grondgebied van het Koninkrijk met al Mijn vermogen zal verdedigen en bewaren; dat Ik de vrijheid en de rechten van alle Nederlanders en alle ingezetenen zal beschermen, en tot instandhouding en bevordering van de welvaart alle middelen zal aanwenden welke de wetten Mij ter beschikking stellen, zoals een goed en getrouw Koning schuldig is te doen. Zo waarlijk helpe Mij God almachtig! “



Foto's: © ANP/RVD

Rond 14.20 uur leidt voorzitter de Graaf de plechtige verklaring in die hij en de leden van de Staten Generaal, de Staten van Aruba, de Staten van Curaçao en de Staten van Sint-Maarten daarna zouden afleggen. Vervolgens werden alle aanwezige Kamerleden – die al op alfabetische volgorde zaten – opgenoemd om de eed of belofte af te leggen. Er leek geen eind aan te komen, maar uiteindelijk kon de voorzitter met de woorden "Ik constateer dat de inhuldigingsceremonie is voltooid" de plechtigheid officieel beëindigen. Nadat de koning der wapenen Van Uhm “Koning Willem-Alexander is ingehuldigd!" riep, werd er door alle aanwezigen zo hard mogelijk ‘hoera’ geroepen. Ook buiten de kerk werd door de herauten verkondigd dat de Koning ingehuldigd was, wat in deze tijd éigenlijk overbodig is met al die schermen. Toch wordt ook deze traditie in ere gehouden. Tot slot zong het kinderkoor, en kon Amalia een geeuw niet meer onderdrukken.. 

Tegen drie uur verlieten Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima de kerk waar men hen op de Dam luid toeschreeuwde, maar het Koningspaar raakte niet uit hun concentratie om zo voorzichtelijk mogelijk over de blauwe loper onder de visnetten door te lopen. Ondanks dat de mantel aan de schouders van de Koning was vastgemaakt, wilde hij het risico niet lopen dat hij ‘m zou verliezen. In de Burgerzaal van het paleis vond achter gesloten deuren een receptie plaats met alle gasten, en werden er officiële foto’s gemaakt.


Foto's: © PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com

BALKONSCÈNE


Foto: © Dienst Koninklijk Huis/ Jeroen van der Meyde

Stipt om 10.30 uur werden de balkondeuren geopend en verschenen Koning Willem-Alexander, Koningin Máxima en Prinses Beatrix. Licht ontroerd stelde de prinses de nieuwe koning aan ons voor: “Enkele ogenblikken geleden heb ik afstand gedaan van de troon. Ik ben gelukkig en dankbaar u voor te stellen, uw nieuwe koning, Koning Willem-Alexander!” Daarna kuste ze haar zoon, en 'fluisterde':”Even wuiven met z'n allen?” Door de microfoon die aan stond, was dit duidelijk te verstaan.

 “Lieve moeder!” begon de koning. “Vandaag heeft u afstand gedaan van het Koningschap. 33 bewogen en bevlogen jaren, waarvoor we u intens, inténs dankbaar zijn. Mede namens uw Koningin, wil ik ook u allen op de Dam, in Amsterdam, in Nederland en de Caribische delen van ons Koninkrijk hartelijk danken voor steun en vertrouwen wat we van u hebben mogen ontvangen. Dank u wel!” 




Vervolgens juichte de menigte hen enthousiast toe en moest vooral Prinses Beatrix tegen haar tranen vechten. Bij het spelen van het Wilhelmus kwam ze weer even terug in de majestueuze rol die ze zoveel jaar zo goed heeft uitgeoefend. Uiteindelijk verlaat ze toch diep ontroerd het balkon, om letterlijk plaats te maken voor de nieuwe generatie. In hun gele jurkjes betraden de Prinses van Oranje, Prinses Alexia en Prinses Ariane vrolijk en zwaaiend het balkon.




Foto's: © RVD/ ANP/PPE

WILLEM-ALEXANDER IS KONING

AKTE VAN ABDICATIE OM 10.07 UUR ONDERTEKEND

Het staat zwart op wit. Willem-Alexander is Koning. 7 minuten over 10 ondertekende Koningin Beatrix de Akte van Abdicatie in de Mozeszaal van het Koninklijk Paleis, met veel familieleden als getuige. 

Vanochtend vroeg stroomde de Dam al vol met mensen, en twitterde Prinses Mabel een foto van wat zíj door het raam zag. Vanaf 9 uur begon de HMS Evertsen – traditioneel- met het afvuren van 101 saluutschoten ter verwelkoming van het nieuwe Koningspaar. Later vandaag zal de HMS Evertsen ook deelnemen aan de Koningsvaart. Ondertussen kwamen ook de ministers, Kamervoorzitters, burgemeester, en de Commissaris van de Koningin bij het paleis aan om als getuige op te treden bij de abdicatie.

Koningin Beatrix, de Prins van Oranje, Prinses Máxima, Prinses Amalia, Prinses Alexia, Prinses Ariane, Prins Constantijn, Prinses Laurentien, Prinses Margriet, Prof.mr. Pieter van Vollenhoven (die vandaag zijn 74e verjaardag viert), Prinses Mabel, Prinses Irene en Prinses Christina arriveerden enkele minuten voor 10 uur in de Mozeszaal. ‘Natuurlijk’ was Prinses Máxima weer in een door Natan ontworpen outfit gehuld. De glimmende stof van de rok was  een cadeautje van Beatrix. Ze had het tijdens het staatsbezoek, vorig jaar juni aan  Turkije voor haar schoondochter gekocht.

De gele jurkjes van de prinsesjes zijn van het merk Pili Carrera.  Amalia, Alexia en Ariane namen met de andere familieleden plaats op de stoelen bij het raam. Zij hoefden slechts toeschouwers te zijn van de bijzondere gebeurtenis aan tafel, al wisten ze niet naar welke schilderijen ze eerst moesten kijken in de mooie zaal. “Vandaag maak ik plaats voor een nieuwe generatie” zei de Koningin, waarna ze de directeur van het Kabinet der Koningin vroeg de Akte van Abdicatie voor te lezen. Om 7 minuten over 10 was het dan echt zover en ondertekende de Koningin de akte. Op dat moment werd opmerkelijk hard gejuicht, maar dat zal wellicht goed bedoeld zijn.




Door deze handtekening is Willem-Alexander al automatisch de nieuwe Koning. Toch tekende hij, Prinses Máxima en alle andere aanwezigen (voorzitters van de Eerste en Tweede Kamer, Fred de Graaf en Anouchka van Miltenburg, minister-president Rutte, vice-premier Asscher, vice-voorzitter van de Raad van State, Piet Hein Donner, de ministers van de Caribische delen van het Koninkrijk, Commissaris van de Koning in Noord-Holland, Johan Remkes, burgemeester Eberhard van der Laan en tot slot de directeur van het kabinet van de Koning) de akte. Het liet de afgetreden Koningin en de nieuwe Koning niet koud… met rode ogen knepen ze in elkaars hand.




Koningin Máxima knipoogde bemoedigend toe. Voor Prinses Amalia betekent de officiële troonsafstand vanaf nu de titel ‘Prinses van Oranje’.  Om kwart over 10 werd op het paleis de vaandel van Koning Willem-Alexander gehesen en was de live-verbinding met de Mozeszaal voorbij. Speciaal voor deze dag had Willem-Alexander de spalk van zijn pink gehaald om niet als 'Koning die eed aflegt met gespalkte pink' vereeuwigd te worden. Verder heeft hij na het ondertekenen van abdicatie zijn trouwring (die hij om praktische redenen altijd links draagt) verwisseld naar zijn rechterhand. De foto's (balkon, inhuldiging) zullen zo historisch worden dan het wel zo 'compleet' is dat de ring van de Koning ook aan de juiste hand zit..


Foto's: © RVD/Bart Maat/ ANP, Screenshots

OFFICIËLE STAATSIEFOTO'S

 


Foto's: © RVD/Koos Breukel

maandag 29 april 2013

DINER IN HET RIJKSMUSEUM

Rond 19.00 uur vanavond vertrokken de leden van de Koninklijke familie (omgekleed in het paleis) richting het Rijksmuseum. Onder hen Koningin Beatrix, de Prins van Oranje, Prinses Máxima, Prinses Mabel, Prins Constantijn, Prinses Laurentien, Prinses Irene, Prinses Margriet, Prof.mr. Pieter van Vollenhoven en Prinses Christina. De kinderen van Prinses Irene, Prinses Margriet en Prof.mr. Pieter van Vollenhoven en Prinses Christina waren niet aanwezig, maar zullen morgen wel de inhuldigingsceremonie bijwonen.


Foto: © ANP/RVD

Uiteraard is er weer flink in de schatkist van de Oranjes gegrabbeld voor de mooiste juwelen. Vooral Prinses Máxima (die tevens de bekende Valentino jurk droeg) bracht de historie weer tot leven. De steen uit het collier komt uit de broche die Emma in 1879 cadeau kreeg als nationaal geschenk en is voor het laatst door Koningin Juliana gedragen in 1981.


Foto's: © PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com

Foto's van alle gasten

Vlak nadat de Koninklijke familie het museum betrad, arriveerden de buitenlandse Koninklijke gasten en hoogwaardigheidsbekleders. Iedereen – op Prinses Masako, die liever in het hotel bleef – na schreed over de rode loper en mocht vervolgens in de prachtige Eregalerij van het Rijksmuseum plaatsnemen. Koningin Beatrix – het was immers haar afscheidsdiner – zat aan het hoofd van de tafel met achter haar niets minder dan de beroemde Nachtwacht.

Tijdens het diner wisten de gasten ook niet hóe vaak ze om zich heen moesten kijken; ze werden omringd door Het Melkmeisje van Vermeer, Het Joodse Bruidje van Rembrandt etc..etc. Zo tegen 23.00 uur vertrok iedereen weer naar zijn/haar hotel, want er is natuurlijk een goede nachtrust nodig voor dé dag. Het Paleis op de Dam fungeert vannacht als 'hotel' voor de Nederlandse Koninklijke familie.

Foto's: © ANP/RVD

AFSCHEIDSTOESPRAAK KONINGIN BEATRIX

"Wellicht zal de geschiedenis uitwijzen dat de keuze voor Prins Claus mijn beste beslissing is geweest."

Terwijl ze zelf zit te dineren in het Rijksmuseum, werd om 20.30 uur de - vorige week opgenomen - afscheidstoespraak van Koningin Beatrix uitgezonden. Bijzonder was dat ze een van haar zinnen uit haar inhuldigingstoespraak:"Niet macht, persoonlijke wil of aanspraak op erfelijk gezag, maar slechts de wil de gemeenschap te dienen kan inhoud geven aan het hedendaags Koningschap." nog eens uitsprak.  Bekijk hier de toespraak terug. 

"In het vooruitzicht van mijn afstand van de troon wil ik mij graag tot u richten. Eenheid en vrijheid waren van oudsher de drijfveren voor de staatkundige vorming van ons land. In jaren van strijd en opstand tegen vreemde overmacht klonk het Wilhelmus als lied ter bemoediging: 'Den Vaderlant ghetrouwe, blijf ick tot inden doet'. Deze onvoorwaardelijke trouw van de Vader des Vaderlands is sindsdien ook waargemaakt door aldegenen die gestreden hebben voor onze vrijheid. Tot op de dag van vandaag vormt deze trouw de grondslag van onze vaderlandse geschiedenis verbonden met Oranje.

Sinds 1890 was onze nationale eenheid verweven met vier vrouwelijke dragers van de Kroon. Na Koningin-regentes Emma, na mijn grootmoeder Wilhelmina - krijgshaftig in oorlogstijd - en na mijn plichtbewuste moeder Juliana, had ik de opdracht en het voorrecht uw vorstin te zijn. De verbindende kracht van de vorige generaties is mij daarbij tot inspiratie geweest. In onze constitutionele monarchie met de grondwet als fundament staat de Koning voor eenheid, dienstbaar aan een samenleving in beweging.

Bij de inhuldiging zweert de Koning - ten overstaan van de Staten Generaal - de grondwet te zullen handhaven en de vrijheid en rechten van alle ingezetenen te zullen beschermen. Tegenover de verantwoordelijkheid van de ministers voor het handelen van de Koning, heeft de Koning de plicht - binnen de Kroon - zijn handelen met de ministers af te stemmen. Democratisch tot stand gekomen wetten en besluiten worden door de handtekening van de Koning bekrachtigd. In het dagelijks leven kan de Koning bijdragen tot respect voor de democratie, tot stimulering van saamhorigheid in de maatschappij en tot integratie en zelfontplooiing van alle bevolkingsgroepen. Dit vraagt een ongebonden en volledige inzet voor wat zich - vroeg of laat, groot of klein - aandient als algemeen belang van onze samenleving. Niet macht, persoonlijke wil of aanspraak op erfelijk gezag, maar slechts de wil de gemeenschap te dienen kan inhoud geven aan het hedendaags Koningschap.

De vervulling van deze opdracht is gericht op een gemeenschap waarin mensen zich verbonden voelen. Tijdens deze 33 jaar heb ik tal van landgenoten mogen ontmoeten die zich voor medemensen inzetten, zich betrokken tonen en hun beste krachten willen geven voor ons land. In de meest uiteenlopende omstandigheden heb ik gezien wat creatieve inbreng en volharding teweeg kunnen brengen. Voor de indrukwekkende prestaties in wetenschap, kunst en cultuur heb ik grote waardering gekregen. Ruimte voor expressie en verkenning van nieuwe wegen zijn voor ons allen van wezenlijk belang. Het zoeken van mensen naar toenadering tot elkaar vanuit verschillende geloofsovertuiging of levensbeschouwing, heeft mij aangesproken, ook als teken van openheid en tolerantie.

Onmisbaar bij dit alles was het vertrouwen dat U mij in zo ruime mate heeft gegeven. Vreugde en nationale trots heb ik met U mogen delen. In zorgen en verdriet heb ik meegeleefd. Met spontane hartelijkheid en tekens van verbondenheid heeft de bevolking in Nederland en in de Caribische delen van ons Koninkrijk mij gesterkt. Ook buiten de landsgrenzen zijn internationale contacten waardevol geweest voor beter begrip over en weer. Het wel en wee in de wereld raakt ons bestaan. Talrijke banden verbinden ons met bewoners in alle continenten. Dit dwingt ons open te staan voor andere levenswijzen en culturen.

Het verscheurde Europa droeg lang de littekens uit een verleden van oorlog en geweld. In de huidige tijd staan vreedzame samenwerking en besef van gezamenlijke belangen vóórop. Besluiten van de Europese Unie bepalen mede ons dagelijks leven, daar waar dit nuttig en nodig is. Ons eigen belang brengt de verplichting mee bij te dragen aan het gemeenschappelijk belang en aan het ruimer perspectief van een gezamenlijke verantwoordelijkheid in de wereld.

Bij dit alles heb ik het grote geluk gehad mij gesteund te weten door Prins Claus. Door zijn nuchtere waarneming en relativerende benadering heeft hij bijzonder veel voor mij betekend. Met zijn inspanning voor ruimtelijke ordening, milieu, ontwikkelingssamenwerking en cultuur heeft hij de aandacht gericht op essentiële onderwerpen in de samenleving. Onze zonen heeft hij jong geleerd een open oog te hebben voor ontwikkelingen in de maatschappij en noden in de wereld. Zo heeft Prins Claus ook ons Huis dichter bij de tijd gebracht. Wellicht zal de geschiedenis uitwijzen dat de keuze voor deze echtgenoot mijn beste beslissing is geweest.

Sinds ik mijn voornemen heb aangekondigd te willen terugtreden, ben ik getroffen door overweldigende blijken van hartelijk medeleven. Daarbij werd ook ruim begrip getoond voor de wens mijn taak thans over te dragen aan de Prins van Oranje. Door intensief werkzaam te zijn op nationaal en internationaal terrein en door zijn brede belangstelling voor ontwikkelingen van deze tijd is hij in alle opzichten goed voorbereid. Tijdens de ceremoniële inhuldiging in de Nieuwe Kerk in Amsterdam zal Koning Willem-Alexander de opdracht aanvaarden die wezenlijk is aan het ambt: te handelen met voorbijzien van eigen voorkeur en te staan boven partij- en groepsbelangen. Voor deze opdracht zal hij steun vragen en vertrouwen van het Nederlandse volk. Dat zijn innemende Máxima - met haar grote hart en zuiver gevoel voor menselijke betrekkingen - daarbij een bijzondere rol vervult, wordt door ons allen als een zegen ervaren.

Bij het neerleggen van mijn taak als vorstin vervullen mij allereerst gevoelens van diepe dankbaarheid. Zonder Uw hartverwarmende en bemoedigende tekenen van genegenheid, zouden de lasten - waarvan zeker ook sprake is geweest - wel heel zwaar hebben gewogen. Graag wil ik U allen bij dit afscheid laten weten dat Uw aanhankelijkheid mij draagkracht heeft gegeven. Ook in de toekomst zal Uw blijvende nabijheid mij steeds tot steun zijn.

Nu mijn oudste zoon deze mooie en verantwoordelijke taak morgen gaat overnemen, is het mijn innige wens dat ook het nieuwe Koningspaar zich gedragen zal voelen door Uw liefderijk vertrouwen. Ik ben ervan overtuigd dat Willem-Alexander zich in getrouwe toewijding zal inzetten voor alles wat een goed Koning verschuldigd is te doen."

LIVEBLOG: 29 APRIL 2013

Dit liveblog wordt gesloten. Vanaf nu zullen er (zo snel als mogelijk is) verslagen volgen van de afscheidstoespraak, het diner in het Rijksmuseum en de troonswisseling. Morgen komt er dan ook geen liveblog. Ik - RoyalfanVivian - kijk net als iedereen tv en zal tussen de programmaonderdelen door mijn website actueel proberen te houden maar daar zit natuurlijk veel werk in. Ik verwacht dat mijn website pas in de loop van de week helemaal compleet is wat betreft deze historische gebeurtenis. 


-18.50 uur: De Koninklijke familie (op deze foto Koningin Beatrix, de Prins van Oranje en Prinses Máxima in bekende Valentino jurk) hebben zich omgekleed in het paleis en vertrekken richting het Rijksmuseum.

16.50 uur: De Prins van Wales en de Hertogin van Cornwall arriveren bij het Amstel Hotel.

-16.15 uur: Prinses Mabel, Prinses Margriet en Prof.mr. Pieter van Vollenhoven betreden het paleis.

-16.00 uur: De Eregalerij in het Rijksmuseum is vanavond het kunstzinnige decor van het diner.

-15.18 uur: Het wordt steeds gezelliger. Prins Constantijn en Prinses Laurentien zijn ook gearriveerd.

-14.58 uur: Koningin Beatrix komt aan bij het paleis.Na het diner vanavond in het Rijksmuseum zal ze samen met de familie ook in het paleis slapen.

-14.10 uur: Er kan inmiddels een beter beeld verkregen worden van de pergola en het baldakijn. Het baldakijn is dezelfde die gebruikt is voor de inhuldiging van Koningin Juliana in 1948.



14.00 uur: Na afloop van de generale repetitie is er een groepsfoto met alle muziekgezelschappen gemaakt.




Foto: © RVD

-13.00 uur: Prinses Amalia test alvast hoe het is om als Koningin op het troonpodium te zitten.

-12.35 uur: Het gezin kijkt door een raam van het paleis naar de Dam waar het nu al erg druk is.

-11.55 uur: De Prins van Oranje arriveert met zijn gezin bij de officiële ingang van het paleis aan de Nieuwezijds Voorburgwal voor de generale repetitie.

Foto's: © PPE/Nieboer, www.ppe-agency.com

-9.00 uur: Dit weekend is de pergola opgebouwd samen met het baldakijn. Vanochtend zijn de bijbehorende visnetten aan de pergola bevestigd.



- Gisteravond zijn enkele gasten al gearriveerd in Nederland. Kroonprins Naruhito en Prinses Masako van Japan verblijven toepasselijk in het Japanse Okura hotel. Net als de Marokkaanse Prinses Lalla Salma. En de Thaise Prinses Maha Chakri Sirindhorn heeft de nacht in het Amstel Hotel doorgebracht.