Op 30 april 1980 tekende koningin Juliana om 10:45 uur 's ochtends in de Mozes en Aäronzaal van het Koninklijk Paleis op de Dam haar troonsafstand. Beatrix werd nu koningin.Toen Christina na haar terugkeer uit New York lange tijd in het paleis logeerde, kon zij haar moeder geen groter plezier doen dan 's morgens bij haar aan de ontbijttafel aan te schuiven. In plaats van aan haar omvangrijke taak te beginnen, wachtte de prinses na 1980 immers een dag van vrije tijd. De terugslag daarvan ondervond Juliana volgens een vriendin pas tegen het einde van het jaar. Een half jaar na de troonsafstand liet haar altijd zo vitale gestel Juliana plotseling in de steek. Diverse ouderdomskwaaltjes begonnen haar te plagen. Haar gehoor liet haar in de steek en een gehoorapparaat werd haar aangemeten.
Het ouder worden, met alle beperkende gevolgen van dien, was niets voor Juliana. Elke uitgestoken hand werd bits afgeslagen ('Ik wil niet dat u me helpt, ik ben niet van porselijn!') en eigenlijk leek het hele thema taboe. De viering van Juliana's vijfenzeventigste verjaardag in 1984 werd een uitbundig volksfeest in Den Haag. Vooral het bezoek aan de Koninginnekermis op het Voorhout werd een daverend succes. Met haar tweejarige kleindochtertje en naamgenootje waagde Juliana zich zelfs in de Spin, een hevig draaiende kermisattractie. Zij reisde, genoot van sportieve vakanties en bleef de spil van de familie. Een leven in de schaduw van de troon in plaats van erop bracht ook voordelen met zich mee. Zo genoot zij van haar bezoek in 1986 aan Israël. Bijna in tranen knuffelde zij in het Juliana-bos enkele boomtakken, almaar herhalend: 'Dit is mijn bos, dit is mijn bos'. Op 4 juli 1987 gebeurde er echter iets wat toen niet alleen Juliana's vakantie zou bederven, maar wat later zou bijdragen tot haar onbehagen over een incident in paleis Soestdijk in 1989. In dat jaar werd uit goede bron vernomen dat een indringer in het paleis tot in haar privé-vertrekken had weten door te dringen. Er vond weliswaar geen contact plaats tussen de man en Juliana of Bernhard, maar toch hield de prinses er een akelig gevoel aan over, nadat zij eenmaal van het voorval op de hoogte was gesteld.
In november 1993 brak Juliana een record: zij was de langstlevende Oranje aller tijden, zo was gebleken na veel rekenwerk! Een koningin met wie Nederland blij kon zijn en die opviel door haar onopvallendheid. Langzaam maar zeker ging de oude koningin het rustiger aan doen. In 1994 maakte de prinses nog een rare tijd door toen haar echtgenoot prins Bernhard ernstig ziek was. Na zijn herstel werd zij zelf gekweld door gezondheidsproblemen. Zij brak een heup, maar kon gelukkig wel haar diamanten bruiloft vieren in 1997. Dit zestigjarig huwelijksfeest blijft kostbaar in de herinneringen van de koninklijke familie. Na die tijd ging het minder met de geestelijke gesteldheid van de prinses. In 1998 was zij nog aanwezig bij het huwelijk van prins Maurits en prinses Mariléne, maar op 23 februari 1999 maakte zij bekend zich geheel terug te trekken uit het openbare leven. Hier volgt de letterlijke tekst van de brief die Juliana op 23 februari 1999 aan het Nederlandse volk stuurde:
Soestdijk 23 februari 1999
Zoals ik in het verleden dikwijls heb verklaard is het mij niet langer mogelijk officiële verplichtingen te aanvaarden, omdat het optreden naar buiten op mijn hoge leeftijd te veel van mij eist. Dit geldt temeer nu ik over enige tijd mijn 90ste verjaardag hoop te vieren. Deze dag zou ik zelf graag in de kring van mijn eigen familie willen doorbrengen.
Ik verwacht dat U mijn wensen in dezen kunt begrijpen en zult willen respecteren. Dit betekent tevens dat ik eventuele blijken van medeleven en hartelijkheid uiteraard zeer waardeer, maar deze niet zal kunnen beantwoorden.
Op een feestelijke dag is het goed iets voor een medemens te doen. Als U op mijn verjaardag aan mij denkt, wil ik U graag vragen ook aan anderen in Uw eigen omgeving aandacht te schenken – vooral aan de ouderen – en velen op deze wijze bij de viering te betrekken. Daarmee doet U ook mij een groot plezier en ik zal U daarvoor dankbaar zijn.
Juliana
Het viel Juliana niet zwaar zich daaraan te houden. Bronnen uit het paleis lieten doorschemeren dat de prinses zich steeds meer terugtrok in haar eigen wereld; dementerende was. Af en toe werd zij rondgereden in een onopvallende auto, die in het begin nog stopte om haar ergens ijs te laten eten. Op het laatst wilde zij zelfs de auto niet meer uit. Het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima wordt niet meer bijgewoond door Juliana. Wel was het bezoekje van de twee aan Soestdijk, volgens prins Bernhard, een groot succes, die hun voorgenomen huwelijk daar zelf kwamen aankondigen. Volgens de prins had Juliana een van haar heldere momenten en reageerde zij geweldig op het woord 'verloving'. Na Juliana is Beatrix koningin geworden. Haar opvolger Willem-Alexander heeft met Maxima ook alweer een Oranje op de wereld gezet die ooit in de voetsporen van Juliana zal treden. Zij kon gerust zijn; voor het eerst leefden er vier generaties Oranjevorsten, hoe anders dan toen zij zelf ter wereld kwam. Maar hoelang zou dat unieke kwartet tegelijk in leven zijn? Rond de kerst pakten zich boven Soestdijk donkere wolken samen, wat opgemaakt mocht worden uit de woorden van koningin Beatrix. In haar kersttoespraak vertelde zij dat de laatste maanden Juliana zwaar vielen. De laatste maanden, die ook werkelijk de laatste maanden werden van een moeder en majesteit voor wie het woord 'onvergetelijk' als het niet bestond op 20 maart 2004 had moeten worden uitgevonden…
Dag lieve Juliana..
vrijdag 30 maart 2007
Deel 6 thema maand maart
dinsdag 27 maart 2007
Deel 5 thema maand maart
Op 10 maart 1966 trouwde prinses Beatrix, dat gebeurde in Amsterdam. Net zomin als Irene, die voor de huwelijksvoltrekking haar oog op de Nieuwe Kerk had laten vallen, kon Beatrix terecht in deze fraaie kerk aan de Dam. Twee maanden na haar verloving met Carlos Hugo de Bourbon Parma, op 7 april 1964, zorgde Irene opnieuw voor een incident binnen de familie. Er was een staatsbezoek aan Mexico gepland, waarbij koningin en prins zich zouden laten vergezellen door Beatrix en Irene. Kort voor het vertrek van het vliegtuig was Irene nog niet op Schiphol gearriveerd. Een radeloze Juliana ontstak langzaam in woede. Juliana huilde en wekte het medelijden van de verzamelde pers. Irene had in haar wijsheid besloten af te zien van de reis, om zo haar ouders te laten voelen hoe verbolgen zij was dat haar verloofde niet mee naar Mexico mocht. Zij besloten te trouwen op 29 april 1964 in Rome. Na haar terugkeer uit Mexico werd dit Juliana koeltjes telefonisch meegedeeld door Xavier, Hugo's vader. Op zakelijke toon meldde hij dat zijn zoon op 29 april in Rome met Irene in het huwelijk zou treden. Hij zou de plechtigheid bijwonen en verzocht Juliana en Bernhard dit ook te doen. Maar na het gebeurde stond Juliana's besluit vast: diep gekwest door het gedrag van haar tweede dochter, maar niettemin met pijn in haar moederhart, deelde de vorstin mee dat zij noch een ander lid van de familie aanwezig zou zijn in Rome. In de kapel van de basiliek Santa Maria Maggiore in Rome vond de plechtigheid plaats.
Op Soestdijk was het in alle opzichten stil geworden. Irene, Beatrix en nu ook Margriet waren getrouwd. Net als menige Nederlander zat Juliana 's avonds voor de buis en zag het wereldnieuws aan zich voorbijtrekken zoals haar onderdanen het kregen voorgeschoteld. Voor het eerst geen censuur om bestwil, en de waarheid viel de koningin niet mee. Zij zag honger, oorlog en onrecht in haar eenzame avonden thuis. Juliana verheugde zich inmiddels op de komst van haar eerste kleinkind. Op haar vaste plek, rechts achterin de hofauto, zat zij al maandenlang truitjes te breien. Op 27 april 1967 was het zover: de geboorte van Willem-Alexander. Beatrix kreeg drie kinderen, Irene vier, Margriet ook vier en Christina drie. Een nieuw decennium was begonnen: de jaren zeventig waren aangebroken. Juliana besefte dat het haar laatste jaren als koningin zouden worden. Zelf meende zij in 1980 allang niet meer op de troon te zullen zitten. Zodra de kinderen van Beatrix iets ouder waren, moest het er maar van komen al had de vorstin enkele bedenkingen over het afstand doen van de troon ten gunste van haar oudste dochter. Eenenzestig jaar oud was Juliana inmiddels en haar dagen waren nog steeds uitzonderlijk lang. Nog een paar jaar, dán zou ze aftreden... Maar een mensenleven laat zich niet regisseren zeker niet het leven van een koningin die vanwege menige nieuwe affaire in de jaren zeventig opnieuw heel wat tranen moest laten.
De jaren zeventig waren begonnen. Juliana was oprecht geïnteresseerd in de mensen met wie zij te maken kreeg. Voor haar was het vanzelfsprekend dat zij tijd uittrok voor het menselijke aspect alvorens tot zaken te komen. Ook haar eigen kleinkinderen vergat de vorstin natuurlijk niet. Zij ging naar speelgoedwinkels om cadeaus voor hen te kopen en vroeg wel eens advies aan een van de telefonistes. Nog lange tijd ging zij bij het leeslampje achterin de hofauto door met het maken van kleding voor alle kleinkinderen.
Het waren vrolijke, vrij onbezorgde jaren aan het hof. De sfeer in de familie was prima: iedereen was gezond en genoot, onwetend van de drama's die zouden komen. In 1973 was Juliana vijfentwintig jaar koningin, en dat mocht gevierd worden. Er werden grote familiefeesten gehouden, waarvoor vrienden uit de hele wereld werden uitgenodigd. Maar dan pakten donkere wolken zich samen toen vanuit de Verenigde Staten in het najaar van 1975 het bericht kwam dat prins Bernhard betrokken was bij het Lockheed-schandaal. Toen men hem hier voor het eerst naar vroeg, antwoordde de prins met gevoel voor dramatiek: 'Onzin! Leugens en laster!' Juliana werd uiterst onaangenaam getroffen door de controverse rondom haar man. Zij moet hebben gevoeld dat waar rook was, ook vuur moest zijn, maar ze bleef dit vermoeden liever onderdrukken. Volgens bronnen wilde zij er geen rekening mee houden dat er iets aan de hand móest zijn.
In de loop van enkele maanden werd Juliana, die naar buiten nooit over de zaak heeft gesproken, jaren ouder. De koningin maakte de buitenwereld duidelijk pal naast haar man te staan en zo gebeurde het, ook al had 'Lockheed' in de familie wel zijn sporen nagelaten... De verhouding tussen 'Soestdijk' en 'Drakensteyn' was gespannen. Het duidelijkst bleek dit bij de viering van het kerstfeest met het personeel, wanneer Juliana in het paleis op de Dam haar beroemde 'chocolademelk schonk. De koningin verheugde zich altijd op dit evenement. Zij zag het als een van de hoogtepunten van het jaar om eens iets terug te doen voor de mensen die haar altijd met hun goede zorgen omringden. De dochters raakten minder en minder enthousiast over dit 'gedoe' en dat ontging hun moeder niet. In 1974, toen Juliana 65 werd, was aftreden voor haar uit den boze. Dat zou maar tot misverstanden leiden. Haar opvolgers zouden zich misschien ook verplicht voelen te abdiceren bij het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Nee, Juliana zou stoppen op een moment dat niemand het zou verwachten, dus ook niet op haar zeventigste.
Het leek alsof de Lockheed-affaire Juliana en Bernhard dichter bij elkaar had gebracht. De prins, inmiddels ook tegen de zeventig, was geschrokken.Veertig jaar huwelijk kon in 1977 worden gevierd, maar tot een uitbundig feest kwam het gezien de omstandigheden niet. Van Juliana hoefde dat ook niet. Zij was blij dat haar man vaker thuis was dan vroeger en dat hij uiterst attent bleek te zijn. Hij zorgde ervoor dat hij altijd bereikbaar was, overlaadde haar met bloemen en de lekkerste bonbons. Hij leek haar zoveel mogelijk te helpen nog even met haar werk door te kunnen gaan. Op 31 januari 1980 maakte Juliana haar aftreden bekend. Haar wens was dit met het hondje Zara op schoot te doen, maar dat praatte men haar uit het hoofd. De boodschap was duidelijk en het nieuws kwam toch nog onverwacht.
Op de avond van 29 april 1980 sprak Juliana via de televisie tot haar volk, voor de laatste maal als koningin.
Op Soestdijk was het in alle opzichten stil geworden. Irene, Beatrix en nu ook Margriet waren getrouwd. Net als menige Nederlander zat Juliana 's avonds voor de buis en zag het wereldnieuws aan zich voorbijtrekken zoals haar onderdanen het kregen voorgeschoteld. Voor het eerst geen censuur om bestwil, en de waarheid viel de koningin niet mee. Zij zag honger, oorlog en onrecht in haar eenzame avonden thuis. Juliana verheugde zich inmiddels op de komst van haar eerste kleinkind. Op haar vaste plek, rechts achterin de hofauto, zat zij al maandenlang truitjes te breien. Op 27 april 1967 was het zover: de geboorte van Willem-Alexander. Beatrix kreeg drie kinderen, Irene vier, Margriet ook vier en Christina drie. Een nieuw decennium was begonnen: de jaren zeventig waren aangebroken. Juliana besefte dat het haar laatste jaren als koningin zouden worden. Zelf meende zij in 1980 allang niet meer op de troon te zullen zitten. Zodra de kinderen van Beatrix iets ouder waren, moest het er maar van komen al had de vorstin enkele bedenkingen over het afstand doen van de troon ten gunste van haar oudste dochter. Eenenzestig jaar oud was Juliana inmiddels en haar dagen waren nog steeds uitzonderlijk lang. Nog een paar jaar, dán zou ze aftreden... Maar een mensenleven laat zich niet regisseren zeker niet het leven van een koningin die vanwege menige nieuwe affaire in de jaren zeventig opnieuw heel wat tranen moest laten.
De jaren zeventig waren begonnen. Juliana was oprecht geïnteresseerd in de mensen met wie zij te maken kreeg. Voor haar was het vanzelfsprekend dat zij tijd uittrok voor het menselijke aspect alvorens tot zaken te komen. Ook haar eigen kleinkinderen vergat de vorstin natuurlijk niet. Zij ging naar speelgoedwinkels om cadeaus voor hen te kopen en vroeg wel eens advies aan een van de telefonistes. Nog lange tijd ging zij bij het leeslampje achterin de hofauto door met het maken van kleding voor alle kleinkinderen.
Het waren vrolijke, vrij onbezorgde jaren aan het hof. De sfeer in de familie was prima: iedereen was gezond en genoot, onwetend van de drama's die zouden komen. In 1973 was Juliana vijfentwintig jaar koningin, en dat mocht gevierd worden. Er werden grote familiefeesten gehouden, waarvoor vrienden uit de hele wereld werden uitgenodigd. Maar dan pakten donkere wolken zich samen toen vanuit de Verenigde Staten in het najaar van 1975 het bericht kwam dat prins Bernhard betrokken was bij het Lockheed-schandaal. Toen men hem hier voor het eerst naar vroeg, antwoordde de prins met gevoel voor dramatiek: 'Onzin! Leugens en laster!' Juliana werd uiterst onaangenaam getroffen door de controverse rondom haar man. Zij moet hebben gevoeld dat waar rook was, ook vuur moest zijn, maar ze bleef dit vermoeden liever onderdrukken. Volgens bronnen wilde zij er geen rekening mee houden dat er iets aan de hand móest zijn.
In de loop van enkele maanden werd Juliana, die naar buiten nooit over de zaak heeft gesproken, jaren ouder. De koningin maakte de buitenwereld duidelijk pal naast haar man te staan en zo gebeurde het, ook al had 'Lockheed' in de familie wel zijn sporen nagelaten... De verhouding tussen 'Soestdijk' en 'Drakensteyn' was gespannen. Het duidelijkst bleek dit bij de viering van het kerstfeest met het personeel, wanneer Juliana in het paleis op de Dam haar beroemde 'chocolademelk schonk. De koningin verheugde zich altijd op dit evenement. Zij zag het als een van de hoogtepunten van het jaar om eens iets terug te doen voor de mensen die haar altijd met hun goede zorgen omringden. De dochters raakten minder en minder enthousiast over dit 'gedoe' en dat ontging hun moeder niet. In 1974, toen Juliana 65 werd, was aftreden voor haar uit den boze. Dat zou maar tot misverstanden leiden. Haar opvolgers zouden zich misschien ook verplicht voelen te abdiceren bij het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Nee, Juliana zou stoppen op een moment dat niemand het zou verwachten, dus ook niet op haar zeventigste.
Het leek alsof de Lockheed-affaire Juliana en Bernhard dichter bij elkaar had gebracht. De prins, inmiddels ook tegen de zeventig, was geschrokken.Veertig jaar huwelijk kon in 1977 worden gevierd, maar tot een uitbundig feest kwam het gezien de omstandigheden niet. Van Juliana hoefde dat ook niet. Zij was blij dat haar man vaker thuis was dan vroeger en dat hij uiterst attent bleek te zijn. Hij zorgde ervoor dat hij altijd bereikbaar was, overlaadde haar met bloemen en de lekkerste bonbons. Hij leek haar zoveel mogelijk te helpen nog even met haar werk door te kunnen gaan. Op 31 januari 1980 maakte Juliana haar aftreden bekend. Haar wens was dit met het hondje Zara op schoot te doen, maar dat praatte men haar uit het hoofd. De boodschap was duidelijk en het nieuws kwam toch nog onverwacht.
Op de avond van 29 april 1980 sprak Juliana via de televisie tot haar volk, voor de laatste maal als koningin.
Prof.mr. Pieter van Vollenhoven opent Jheronimus Bosch Art Center
Prof. mr. Pieter van Vollenhoven opende maandag het Jheronimus Bosch Art Center in ’s-Hertogenbosch.Dit kennis- en ervaringscentrum brengt het leven, het gedachtegoed en de werken van de middeleeuwse kunstenaar Jeroen Bosch voor het voetlicht.foto´s: http://img100.imageshack.us/img100/4616/pieterrrrji5.jpg/
maandag 26 maart 2007
zondag 25 maart 2007
Prins houdt toespraak op internationale viering Wereldwaterdag
Zijne Koninklijke Hoogheid de Prins van Oranje hield als voorzitter van de United Nations Secretary-General's Advisory Board on Water and Sanitation donderdag in Rome een toespraak tijdens de internationale viering van wereldwaterdag.Foto´s: http://img125.imageshack.us/img125/9500/wwwwwyo2.jpg/Om de toespraak te lezen, moet je op de volgende link klikken http://www.koninklijkhuis.nl/content.jsp?objectid=17647
vrijdag 23 maart 2007
Koningin opent het de Ruyterjaar in Vlissingen-zelfgemaakte foto´s
Vanmiddag kwam koningin Beatrix naar Vlissingen om het Michiel de Ruyterjaar te openen. Ik heb enkele foto´s van haar aankomst gemaakt. Ook werd ze op het de Ruyterplein toegezongen door schoolkinderen. Daarna vertrok ze lopend naar de St. Jacobskerk. En ben ik naar huis gegaan.
De foto´s zijn niet zo mooi en zuiver, ook keek ze toen ze uit de auto stapte nog mijn kant op. Maar zulke dingen gaan zo snel. Je kunt met zo´n camera niet alles zo snel vastleggen. Ik ben blij dat ik haar gezien heb en daar gaat het om!
Ze kwam per helikopter, vervolgens zou ze met een auto naar het plein komen.
De foto´s zijn niet zo mooi en zuiver, ook keek ze toen ze uit de auto stapte nog mijn kant op. Maar zulke dingen gaan zo snel. Je kunt met zo´n camera niet alles zo snel vastleggen. Ik ben blij dat ik haar gezien heb en daar gaat het om!
Ze kwam per helikopter, vervolgens zou ze met een auto naar het plein komen.
Aankomst van de commissaris van de koningin, Carla Peijs
Carla Peijs kwam nog langs het publiek
Aankomst van de koningin
donderdag 22 maart 2007
Prinses Aimée zwanger!!
De RVD heeft zojuist medegedeeld: Namens Hare Hoogheid Prinses Aimée en Zijne Hoogheid Prins Floris deelt de RVD mede: Hare Hoogheid Prinses Aimée en Zijne Hoogheid Prins Floris zijn buitengewoon verheugd mede te kunnen delen dat Hare Hoogheid Prinses Aimée in verwachting is.
De geboorte van het eerste kind van Prinses Aimée en Prins Floris wordt medio oktober 2007 verwacht.
De geboorte van het eerste kind van Prinses Aimée en Prins Floris wordt medio oktober 2007 verwacht.
Categorieën:
Oranje nieuws maart 2007,
ZWANGERSCHAPPEN/GEBOORTES
woensdag 21 maart 2007
dinsdag 20 maart 2007
Juliana 1909-2004..
Vandaag 20 maart is het precies 3 jaar geleden dat Juliana overleed. Door middel van een collectie oude en nieuwere foto´s door elkaar heen wil ik hierbij stil staan.KLIK HIER!
Categorieën:
Oranje nieuws maart 2007,
TERUGBLIK-SPECIAL,
Terugblikken,
Thema maart 2007 Juliana 1909-2004,
Thema: Juliana 1909-2004
vrijdag 16 maart 2007
Voorjaars-layout....
Zoals je kunt zien is m´n website sinds vandaag in de voorjaarssferen. De kopfoto is gemaakt door www.kopfotomakers.web-log.nl Omdat ik zelf nog niet helemaal tevreden ben over de kleuren van m´n site nu, zal er hier en daar nog wel wat veranderen. Waarschijnlijk wordt de kopfoto ook nog een beetje aangepast.
Maar ik was erg benieuwd naar hoe jullie het nu vinden. Het is natuurlijk wel een grote verandering met de vorige lay-out. Dus brand maar los! Of je het nou lelijk of mooi vind ik hoor het wel..
Groetjes, Vivian
Maar ik was erg benieuwd naar hoe jullie het nu vinden. Het is natuurlijk wel een grote verandering met de vorige lay-out. Dus brand maar los! Of je het nou lelijk of mooi vind ik hoor het wel..
Groetjes, Vivian
Abonneren op:
Posts (Atom)