In diverse ontmoetingen spraken Amalia en de schrijfster uitgebreid met elkaar over diverse onderwerpen.
Voor de prinses is mentale gezondheid net zo belangrijk als fysieke gezondheid. "Af en toe praten met een professional vind ik heel normaal, zeker ook na wat er met mijn tante is gebeurd", zegt ze, doelend op de jongere zus van haar moeder Máxima, Inés, die in 2018 zelfmoord pleegde.
Verder komt uit het boek naar voren dat Amalia in 2013, bij de inhuldiging van haar vader, besefte wat haar later te wachten stond. In de Nieuwe Kerk in Amsterdam, ze was 9 jaar oud, realiseerde ze zich dat dit ook over haar en háár toekomst ging. Vijf jaar later, op haar 14de, had ze zich daarmee verzoend. Die opmerking leidde tot gelach bij haar vader, die zei dat ze daarmee een stuk eerder was dan hij.
Uit het boek komt een beeld naar voren van een meisje dat haar toekomst vooralsnog niet als een grote last ervaart, maar eerder als een eer ziet. Bijkomstig voordeel: ze is dol op tiara's.
De kroonprinses nam haar ook mee naar de koninklijke stallen waar haar paard (Mojito) staat en naar een strandtent van de ouders van een vriendin.
De twee praten daarnaast over het geloof, sociale media, haar schooltijd en wat ze gaat studeren. Over dat laatste is Amalia nog niet uit. Haar interesses liggen bij geschiedenis, economie en rechten, maar wat het precies wordt weet ze nog niet. Ook niet of ze traditiegetrouw in Leiden gaat studeren. Als ze dat doet dan is het "omdat ik dat echt zelf wil en niet om de traditie".
De Breij tekent ook luchtige gesprekken op. Zo schrijft ze over de talenten van de prinses. Ze kan bijvoorbeeld een prima cocktail maken en "echt mooi zingen". In een kamer van paleis Huis ten Bosch waar alleen een vleugel staat, zingt Amalia Memory van Barbra Streisand. Wat Amalia betreft blijven zulke optredens privé. Het biedt haar troost, ze kan haar emoties ermee uiten, een belangrijke reden om het voor zichzelf houden.
Het boek schetst bovenal een beeld van een 18-jarige die normaal over wil komen. Die niet verheven is boven het volk vanwege haar titel, maar in de samenleving wil staan. Het is terug te lezen in de passages over Amalia's liefde voor cocktails shaken in de strandtent ("Ze is echt onze cocktail queen, hoor!") en de muziekkeuze van de prinses in de auto (Atje Voor De Sfeer en Anton aus Tirol). Dat is misschien ook wel nodig, in een tijd waarin het nut van een monarchie vaak publiekelijk wordt bediscussieerd.
De Breij zag ook een kroonprinses die soms worstelt met haar publieke rol, met name als het gaat om sociale media. Bijvoorbeeld als journalisten bij haar privéaccounts binnen proberen te komen. "Dat gaat weleens mis en dat vindt zij heel erg", zei De Breij tegen de NOS.
Uit veel passages blijkt dat Amalia bezig is met haar toekomstige rol. Dat ze nadenkt over wat haar later te wachten staat, hoe ze haar periode als koningin zal vormgeven en hoe ze Nederland van dienst kan zijn. "Als ik een nare situatie kan voorkomen door diplomatie. Als ik de wereld een heel klein stukje beter heb gemaakt, dan ben ik blij. Ik ben in dienst van mijn land. Ik geef mijn leven aan Nederland", zegt ze.
En over het ondertekenen van wetten zegt ze bijvoorbeeld: "Ik zou niet iets kunnen ondertekenen dat de vrijheid van meningsuiting weg zou nemen". Dat zou tegen haar geweten ingaan én tegen de eed die ze gaat afleggen ('zo waarlijk helpe mij God almachtig').
Die eed hoopt ze voorlopig nog niet uit te spreken. In principe kan dat vanaf haar 18de jaar, maar als haar vader nu iets overkomt wil ze dat haar moeder het een paar jaar overneemt. En wat als de monarchie voor die tijd verdwijnt? "Ze mogen het best doen, hoor, dan ga ik ook door met mijn leven."
Ik heb zelf het boek inmiddels ook ontvangen; zodra het uit is volgt mijn recensie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten